Η Πραγματική Εικόνα της Ελληνικής Οικονομίας το 2025

Μπορούμε να Αποπληρώσουμε το Χρέος χωρίς να Θυσιάσουμε την Ανάπτυξη;

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται για ακόμη μια φορά στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, καθώς οι αριθμοί δείχνουν πρόοδο, αλλά οι πολίτες δυσκολεύονται να το αισθανθούν στην καθημερινότητά τους.

Μπορεί η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της χωρίς να “στραγγίξει” την οικονομία της, ότι έχει απομείνει δηλαδή, καθώς εδώ και δεκαπέντε χρόνια πλέον η Ελληνική Οικονομία απλώς παραπατά σε μια προσπάθεια να βρει τους ρυθμούς της, χωρίς ουσιαστικές καινοτομίες πλην του ελέγχου των δαπανών.

Ή παραμένει μια ευάλωτη χώρα λόγω περιορισμένης παραγωγικής βάσης;

Οι δείκτες λένε την αλήθεια;

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και της Eurostat:

Η εικόνα φαίνεται βελτιωμένη, όμως αν δούμε πιο προσεκτικά, διαπιστώνουμε ότι βασίζεται κυρίως σε δημοσιονομική πειθαρχία και λιγότερο σε αύξηση της παραγωγής.

Το Χρέος: Βιώσιμο υπό Όρους

Το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει μειωθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ, κάτι που φαίνεται θετικό. Όμως, η βιωσιμότητά του εξαρτάται από τη συνέχιση χαμηλών επιτοκίων και την εμπιστοσύνη των αγορών. Αν αυτές οι συνθήκες αλλάξουν, το χρέος μπορεί ξανά να γίνει βάρος.

Η εξυπηρέτηση του χρέους απαιτεί υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία πετυχαίνονται συνήθως μέσω περιορισμών στις δημόσιες δαπάνες. Αυτό σημαίνει ότι η δημοσιονομική σταθερότητα αποκτάται με θυσίες στην ανάπτυξη.

Η Παραγωγική Βάση παραμένει το αδύναμο σημείο

Παρά την άνοδο του ΑΕΠ, η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό και την κατανάλωση. Οι εξαγωγές προϊόντων παραμένουν περιορισμένες, και η βιομηχανική παραγωγή δεν επαρκεί για να στηρίξει διατηρήσιμη ανάπτυξη.

Χαρακτηριστικά:

• Η Ελλάδα εισάγει περισσότερα απ’ όσα εξάγει (αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο).
• Το αγροτικό και βιομηχανικό προϊόν καλύπτει μικρό ποσοστό της συνολικής οικονομίας.
• Οι επενδύσεις σε υψηλή τεχνολογία και καινοτομία παραμένουν χαμηλές.

Ποια είναι η λύση;

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για βιώσιμη ανάπτυξη, δεν αρκεί να εστιάζουμε μόνο στη μείωση του χρέους. Χρειάζονται:

• Ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής.
• Προώθηση των εξαγωγών, ειδικά σε τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας.
• Επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη και την ψηφιακή μετάβαση.
• Στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.

Συμπέρασμα

Η Ελλάδα έχει κάνει σημαντικά βήματα στα δημοσιονομικά. Όμως, αν δεν ενισχύσει τη βάση της πραγματικής οικονομίας της, η εξυπηρέτηση του χρέους θα συνεχίσει να γίνεται εις βάρος της ανάπτυξης και των πολιτών.

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή: τώρα είναι η στιγμή να επενδύσει στην παραγωγή, την εξωστρέφεια και την καινοτομία. Μόνο έτσι μπορούμε να χτίσουμε ένα μέλλον χωρίς εξαρτήσεις και χωρίς φαύλους κύκλους λιτότητας.

Τι κάνει η κυβέρνηση;

Παρά την ανάγκη για βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να περιορίζεται σε μέτρα βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα, που δεν λύνουν το βασικό πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας και της εξάρτησης από εξωτερικά κεφάλαια.

• Οι επενδύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης αξιοποιούνται μεν, αλλά σε τομείς χωρίς μακροπρόθεσμο αντίκτυπο στην εγχώρια παραγωγή.
• Οι μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη κινούνται με αργούς ρυθμούς, επιβαρύνοντας το επενδυτικό κλίμα.
• Δεν έχουν υιοθετηθεί ακόμα κίνητρα για μεταποίηση, αγροτική ανάπτυξη και τεχνολογική καινοτομία σε μεγάλη κλίμακα.

Αν δεν αλλάξει ριζικά το παραγωγικό μοντέλο, η Ελλάδα θα συνεχίσει να εξαρτάται από την καλή θέληση των αγορών και τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, κάτι που δεν αποτελεί σταθερό θεμέλιο για εθνική οικονομική ανεξαρτησία.