Δεν έχω οξυγόνο #Τέμπη

Οι Ευθύνες των Πολιτικών και του Πρωθυπουργού για το Τραγικό Δυστύχημα στα Τέμπη

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, που κόστισε τη ζωή σε δεκάδες συμπολίτες μας, δεν είναι απλώς ένα δυστύχημα. Είναι ένα θλιβερό αποτέλεσμα δεκαετιών πολιτικής ανικανότητας, διαφθοράς και αδιαφορίας. Κάθε τραγική απώλεια ζωής αποτελεί μια υπενθύμιση της εγκληματικής αδράνειας όσων κρατούν τις τύχες αυτής της χώρας στα χέρια τους.

Μια επικίνδυνη κληρονομιά
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως το κράτος, οι κυβερνήσεις και ειδικότερα ο πρωθυπουργός, έχουν αποτύχει παταγωδώς να εξασφαλίσουν τη βασική ασφάλεια των πολιτών. Το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, ένα ζωτικής σημασίας μέσο μεταφοράς, έχει παραμεληθεί σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει με ρωσική ρουλέτα για όσους επιλέγουν να το χρησιμοποιήσουν. Οι υποσχέσεις για εκσυγχρονισμό και ασφάλεια παρέμειναν λόγια χωρίς ουσία, ενώ οι ευθύνες συνεχώς μεταφέρονται από τη μία κυβέρνηση στην άλλη.

Η υποκρισία της πολιτικής σκηνής
Πόσες φορές έχουμε ακούσει τους πολιτικούς να μιλούν για «προτεραιότητα στη ζωή του πολίτη»; Και όμως, όταν η ασφάλεια συγκρούεται με τα συμφέροντα, η ζωή παραμερίζεται. Οι συνεχείς καθυστερήσεις, οι αναβολές στα έργα υποδομής και οι συμβάσεις που κλείνονται «κάτω από το τραπέζι» αποδεικνύουν ότι η πολιτική ηγεσία ενδιαφέρεται περισσότερο για τις δημόσιες σχέσεις παρά για τη δημόσια ασφάλεια.

Ο πρωθυπουργός υπόλογος
Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από γενικότητες και αοριστίες. Οι πολίτες δεν ζητούν πια “συλλυπητήρια” και υποκριτικά “θα δούμε τι πήγε λάθος”. Ζητούν ευθύνες, πράξεις και, κυρίως, δικαιοσύνη. Η ηγεσία σημαίνει ανάληψη ευθυνών, και σε αυτή την περίπτωση, η απουσία δράσης είναι εξίσου εγκληματική με την ίδια την αιτία του δυστυχήματος.

Οι ζωές δεν είναι αριθμοί
Ας σταματήσουμε να μιλάμε για “στατιστικά” και “ανθρώπινα λάθη”. Οι ζωές που χάθηκαν δεν ήταν αριθμοί σε έναν πίνακα. Ήταν οικογένειες, φίλοι, άνθρωποι με όνειρα. Και όλα αυτά καταστράφηκαν εξαιτίας της ανικανότητας ενός συστήματος που προτιμά να κλείνει τα μάτια μπροστά στις ευθύνες του.

Το χρέος μας ως κοινωνία
Η οργή που νιώθουμε όλοι για το δυστύχημα στα Τέμπη πρέπει να γίνει κινητήρια δύναμη για αλλαγή. Δεν αρκούν πια οι πορείες, τα συνθήματα και οι υποσχέσεις. Χρειάζεται ουσιαστική δράση και διαρκής πίεση στους πολιτικούς να αλλάξουν το σύστημα από τη ρίζα του. Γιατί αν δεν το κάνουμε, τότε θα είμαστε συνένοχοι στην επόμενη τραγωδία.

---

Η οργή και η αγανάκτηση είναι δικαιολογημένες. Αλλά αν θέλουμε πραγματική αλλαγή, χρειάζεται να στραφούμε από τις καταγγελίες στις πράξεις. Η κοινωνία μας αξίζει κάτι καλύτερο, και είναι χρέος μας να το διεκδικήσουμε.

---

Τα Τέμπη ως Καθρέφτης της Πολιτικής Αδιαφορίας: Οι Ευθύνες που δεν Μπορούν να Εξαφανιστούν

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη δεν είναι απλώς αποτέλεσμα ενός μεμονωμένου ανθρώπινου λάθους. Είναι ο καθρέφτης ενός διαλυμένου συστήματος, όπου η ανικανότητα, η διαφθορά και η συγκάλυψη διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Μετά την τραγωδία, τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται, ενώ οι απαντήσεις εξαφανίζονται. Και, το κυριότερο, εξαφανίζονται και τα στοιχεία.

Τα ηχητικά που “χάθηκαν”
Μια από τις πιο ανησυχητικές εξελίξεις αφορά τις καταγγελίες ότι ηχητικά αρχεία από τους πύργους ελέγχου και τις επικοινωνίες μεταξύ του σταθμάρχη και των μηχανοδηγών είτε εξαφανίστηκαν είτε παραποιήθηκαν. Οι πληροφορίες αυτές, αν επιβεβαιωθούν, αποτελούν ένα τεράστιο σκάνδαλο, καθώς πρόκειται για κρίσιμα δεδομένα που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στις συνθήκες του δυστυχήματος.
Η εξαφάνιση αυτών των στοιχείων δεν μπορεί να αποδοθεί σε «λάθη» ή «παραλείψεις». Αντίθετα, είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια συγκάλυψης, που εγείρει σοβαρά ερωτήματα:

• Ποιοι έχουν την ευθύνη για τη διαχείριση αυτών των αρχείων;
• Πώς είναι δυνατόν, σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση, να μην υπήρχε αυστηρή διαδικασία ασφαλείας για τη φύλαξη των ηχητικών δεδομένων;
• Τι προσπαθούν να κρύψουν;

Η κραυγαλέα απουσία ενεργειών
Από την πρώτη στιγμή του δυστυχήματος, οι ενέργειες των αρμόδιων φορέων ήταν τουλάχιστον ανεπαρκείς. Αντί να υπάρξει άμεση κινητοποίηση για τη διάσωση και διαχείριση της κρίσης, παρακολουθήσαμε ένα θέατρο αλληλοκατηγοριών, υποσχέσεων και γενικόλογων δηλώσεων.

• Δεν υπήρξε σαφής συντονισμός για την άμεση κινητοποίηση σωστικών συνεργείων. Οι πρώτες ώρες ήταν κρίσιμες, αλλά χάθηκε πολύτιμος χρόνος.
• Οι αρμόδιοι δεν φρόντισαν να διασφαλίσουν την ορθή διαχείριση του χώρου του δυστυχήματος, με αποτέλεσμα να καταγγέλλεται ότι αποδεικτικά στοιχεία είτε παραποιήθηκαν είτε δεν συλλέχθηκαν σωστά.
• Η έλλειψη διαφάνειας στις ανακοινώσεις δημιούργησε κλίμα καχυποψίας. Γιατί δεν ενημερώθηκε έγκαιρα το κοινό για τις πραγματικές συνθήκες;

Η πολιτική ηγεσία: Ένοχη σιωπή και υπεκφυγές
Ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από τεχνικές αναλύσεις και γενικολογίες. Οι πολίτες απαιτούν σαφείς απαντήσεις:

• Γιατί το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας λειτουργεί με τεχνολογίες περασμένων δεκαετιών, ενώ έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια ευρώ για εκσυγχρονισμό;
• Γιατί δεν έχουν δημοσιοποιηθεί όλες οι αναφορές ασφαλείας που είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια για τα προβλήματα στις υποδομές;
• Ποιος έδωσε την εντολή –αν υπήρξε– να «εξαφανιστούν» τα ηχητικά;

Από την αδιαφορία στη συγκάλυψη
Η συγκάλυψη, που φαίνεται να επιχειρείται σε κάθε επίπεδο, είναι ίσως το πιο ανησυχητικό στοιχείο αυτής της τραγωδίας. Δεν είναι μόνο τα ηχητικά που «χάθηκαν». Είναι η συνολική προσπάθεια να μετατεθούν οι ευθύνες σε μεμονωμένα πρόσωπα, αποφεύγοντας την ουσία: την ανεπάρκεια του ίδιου του συστήματος.

Η απαίτηση για δικαιοσύνη
Η κοινωνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανεχθεί άλλη μια υπόθεση που θα ξεχαστεί. Το δυστύχημα στα Τέμπη δεν είναι ένα τραγικό «συμβάν». Είναι ένα έγκλημα με ηθικούς και πολιτικούς υπεύθυνους, οι οποίοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Αν η δικαιοσύνη δεν αποδοθεί, τότε η τραγωδία αυτή θα είναι μόνο η αρχή ενός φαύλου κύκλου που θα συνεχιστεί.

Καμία ανοχή στη σιωπή
Η σιωπή των πολιτών και των μέσων δεν πρέπει να επιτρέψει να ξεχαστεί αυτή η υπόθεση. Οι ζωές που χάθηκαν αξίζουν κάτι περισσότερο από υποκριτικά συλλυπητήρια. Αξίζουν δικαιοσύνη. Και αυτό το χρέος βαραίνει κάθε έναν από εμάς.