Οι Φόροι που Πνίγουν την Ελλάδα

Τι Πραγματικά Δείχνουν τα Στοιχεία της ΑΑΔΕ για το 2025;

Η φορολογία στην Ελλάδα παραμένει ένα από τα πιο καυτά ζητήματα για πολίτες και επιχειρήσεις. Με αφορμή τα πρόσφατα στοιχεία της ΑΑΔΕ για το τετράμηνο Ιανουαρίου – Απριλίου 2025, είναι ώρα να δούμε κατάματα την αλήθεια: Ποιος πληρώνει φόρους, πόσα χρωστάμε στην Εφορία και γιατί το φορολογικό σύστημα λειτουργεί εν τέλει ως τροχοπέδη της ανάπτυξης.

Οι Φορολογικές Επιδόσεις στο Α’ Τετράμηνο 2025

Σύμφωνα με την ΑΑΔΕ:

• Τα καθαρά φορολογικά έσοδα ανήλθαν στα 19,3 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 600 εκατ. σε σχέση με το 2024.
• Ο ΦΠΑ έφερε 6,1 δισ. ευρώ, κυρίως από αυξημένη κατανάλωση.
• Οι φόροι εισοδήματος φυσικών προσώπων ήταν 3,8 δισ. ευρώ.
• Οι φόροι επιχειρήσεων ανήλθαν στα 2,2 δισ. ευρώ.

Όμως την ίδια στιγμή:

• Πάνω από 4,2 εκατομμύρια φορολογούμενοι έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία.
• Το συνολικό ποσό των οφειλών ξεπερνά τα 113 δισ. ευρώ, με 26+ δισ. ευρώ να θεωρούνται ανεπίδεκτα είσπραξης.
• Το Δημόσιο Χρέος Παραμένει Απειλή

Αυτό σημαίνει ότι:

• Το Δημόσιο χρωστά 3 φορές περισσότερο από ό,τι χρωστάνε οι πολίτες στην Εφορία.
• Το Δημόσιο ζητά πληρωμές, αλλά δεν μπορεί να αποπληρώσει ούτε το ίδιο.

Ένα Φορολογικό Σύστημα Που Δεν Ανταποκρίνεται στην Οικονομική Πραγματικότητα

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ύψος των φόρων, αλλά η αποτελεσματικότητα και δικαιοσύνη του συστήματος:

• Οι υψηλοί έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ) πλήττουν τους πιο αδύναμους.
• Η φορολόγηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι δυσανάλογα υψηλή.
• Η φοροδιαφυγή παραμένει διαχρονικό πρόβλημα, ιδίως σε ελεύθερα επαγγέλματα.
• Δεν υπάρχει επαρκές πλαίσιο για την ενθάρρυνση επενδύσεων ή την επιβράβευση της συνέπειας.

Ποιο είναι το Μήνυμα από τα Στοιχεία;

Το ελληνικό κράτος συνεχίζει να ζητά περισσότερα από πολίτες και επιχειρήσεις, χωρίς να αντιμετωπίζει τις ρίζες του προβλήματος:

• Την έλλειψη παραγωγικής βάσης.
• Την απουσία ουσιαστικής φορολογικής μεταρρύθμισης.
• Την εξάρτηση από την κατανάλωση και τον δανεισμό.

Τι Πρέπει να Αλλάξει;

• Αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος ώστε να γίνει δικαιότερο και αποδοτικότερο.
• Ενίσχυση των φορολογικών ελέγχων με τεχνολογικά μέσα για πάταξη της φοροδιαφυγής.
• Μείωση των συντελεστών για συνεπείς φορολογούμενους και μικρές επιχειρήσεις.
• Διαγραφή παλιών, ανεπίδεκτων οφειλών για να καθαρίσει η εικόνα των εσόδων.

Η Πραγματική Εικόνα της Ελληνικής Οικονομίας το 2025

Γιατί η Κυβέρνηση δεν Τολμά να Καινοτομήσει;

Παρά τη σαφή ανάγκη για ριζικές αλλαγές, η κυβέρνηση δείχνει απροθυμία να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις για τη διαχείριση του χρέους και του φορολογικού βάρους. Γιατί;

• Πολιτικό κόστος: Η μείωση φόρων ή η διαγραφή χρεών εκλαμβάνονται ως “χάρες” που δύσκολα δικαιολογούνται επικοινωνιακά, ιδίως σε προεκλογικές περιόδους και κυρίως με τον τρόπο που γίνονται τέτοιου είδους επεμβάσεις στην Ελλάδα, όπου αυτός που φταίει είναι ο πλανόδιος με το κουλούρι.
• Δέσμευση σε ευρωπαϊκά προγράμματα και στόχους: Η Ελλάδα εξακολουθεί να παρακολουθείται στενά από θεσμούς και αγορές. Κάθε αλλαγή απαιτεί πολιτική διαπραγμάτευση.
• Έλλειψη πολιτικής βούλησης και τεχνογνωσίας: Η διαχείριση του χρέους απαιτεί εξειδικευμένη τεχνική στρατηγική και συντονισμό, στοιχεία που συχνά απουσιάζουν από τον δημόσιο σχεδιασμό.
• Κρατισμός και αναχρονιστικές αντιλήψεις: Ο δημόσιος τομέας διατηρεί παθογένειες δεκαετιών που δυσκολεύουν κάθε φιλόδοξη απόπειρα αναδιοργάνωσης.

Χωρίς ένα νέο αφήγημα που να βασίζεται σε οικονομική λογική, κοινωνική δικαιοσύνη και παραγωγική ανασυγκρότηση, η Ελλάδα κινδυνεύει να παραμένει στάσιμη, εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο υπερφορολόγησης και χρέους.

Γιατί Δεν Είναι Βιώσιμο το Υφιστάμενο Μοντέλο

Αν αναλύσουμε προσεκτικά τα δεδομένα της ΑΑΔΕ και του Υπουργείου Οικονομικών, αναδεικνύεται μια σκληρή αλήθεια.

Από τη μία, το κράτος πιέζει όλο και πιο έντονα τους ίδιους φορολογούμενους, κυρίως τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Από την άλλη, τα χρέη διογκώνονται, τόσο των πολιτών προς την Εφορία όσο και του ίδιου του κράτους προς δανειστές.

Η φοροδοτική ικανότητα της κοινωνίας εξαντλείται, και μαζί της εξαντλείται και η πολιτική ανοχή.

Αυτό το μοντέλο δεν μπορεί να συνεχίσει επ’ αόριστον. Δεν είναι μόνο άδικο – είναι μαθηματικά και κοινωνικά μη βιώσιμο.

Η διατήρηση ενός τέτοιου συστήματος ενισχύει:

• Τη μαύρη οικονομία.
• Την επιχειρηματική ανασφάλεια.
• Την απαξίωση του κράτους από τους πολίτες.

Η πραγματικότητα είναι πως η Ελλάδα χρειάζεται μια ολοκληρωμένη δημοσιονομική και φορολογική επανεκκίνηση.

Όχι άλλες “ρυθμίσεις”, “διευκολύνσεις” και “παρατάσεις”.

Χρειάζεται ένα νέο συμβόλαιο εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών.

Συμπέρασμα – Ποιοι είναι οι Κίνδυνοι Αν Μείνουμε στην Ίδια Συνταγή;

Η εμμονή στην ίδια φορολογική συνταγή, υψηλή φορολόγηση, χωρίς ουσιαστική μεταρρύθμιση, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την Ελληνική Οικονομία.

• Απώλεια ανταγωνιστικότητας: Οι ελληνικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να ανταγωνιστούν διεθνώς όταν το φορολογικό τους βάρος ξεπερνά κατά πολύ τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
• Μόνιμη στασιμότητα επενδύσεων: Κανένας επενδυτής δεν τοποθετεί κεφάλαια σε μια οικονομία με ασταθές και εξουθενωτικό φορολογικό περιβάλλον.
• Διαρκής μείωση της κατανάλωσης: Η υπερφορολόγηση οδηγεί σε περιορισμένη αγοραστική δύναμη, πλήττοντας την εσωτερική ζήτηση.
• Δημιουργία μιας κοινωνίας οφειλετών: Όταν η πλειονότητα των πολιτών χρωστά στην Εφορία, η κοινωνική συνοχή διαβρώνεται και η οικονομική κινητικότητα παραλύει.
• Αύξηση του λαϊκισμού και της πολιτικής αστάθειας: Οι οικονομικές αδικίες αποτελούν γόνιμο έδαφος για ακραίες φωνές και απονομιμοποίηση των θεσμών.

Η πραγματικότητα είναι πως ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Αν δεν υπάρξει τολμηρή στροφή σε ένα παραγωγικό, δίκαιο και στρατηγικά σχεδιασμένο μοντέλο, το μόνο που θα αυξάνεται δεν θα είναι τα φορολογικά έσοδα, αλλά η απογοήτευση, τα λουκέτα και το δημόσιο χρέος.