Μισθός υπό Προμήθεια – Ως Πότε θα μας Κλέβουν με το Ζόρι;

Μισθοί υπό προμήθεια και “υποχρεωτικός εκσυγχρονισμός”

Σε μια χώρα όπου το “νέο” σημαίνει συνήθως περισσότερη ταλαιπωρία για τους πολλούς και μεγαλύτερη άνεση για τους λίγους, η ελληνική πολιτεία αποφάσισε να κάνει ένα ακόμη “βήμα προόδου”: όλες οι συναλλαγές μέσω τραπέζης. Από μισθοδοσία μέχρι ψιλικατζίδικο, όλα περνάνε υποχρεωτικά από τις τράπεζες, είτε το θέλεις, είτε όχι. Κι έτσι, ο μισθωτός των 800 ευρώ χάνει κάθε έννοια ελευθερίας και δικαιώματος πάνω στο εισόδημά του.

Η “δικαιολογία”; Καταπολέμηση της παραοικονομίας.

Το αφήγημα είναι πάντα ίδιο: «Πρέπει να περιορίσουμε τη φοροδιαφυγή και να ενισχύσουμε τη διαφάνεια». Ωραία λόγια. Πολύ ωραία. Σχεδόν ποιητικά, αν δεν έκρυβαν πίσω τους μια νέα μορφή αναγκαστικής “φορολόγησης” των χαμηλότερων στρωμάτων. Διότι, τι άλλο είναι οι τραπεζικές προμήθειες, τα έξοδα διαχείρισης λογαριασμών, τα ετήσια κόστη καρτών, αν όχι έμμεσοι φόροι που πληρώνει μόνο ο “νόμιμος” και “συνεπής”;

Γιατί, για να είμαστε δίκαιοι, αυτός που πληρώνεται μαύρα συνεχίζει και θα συνεχίσει να πληρώνεται μαύρα. Και τα φακελάκια συνεχίζουν να περνούν από χέρι σε χέρι. Και οι μίζες στις βαλίτσες και στις μαύρες σακούλες δεν χρειάζονται POS. Αυτό που άλλαξε είναι ότι ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος με επίδομα, υποχρεώνονται να πληρώνουν τις τράπεζες για να χρησιμοποιούν τα λεφτά τους.

Οι πολιτικοί; Άλλο καθεστώς

Αν νομίζετε πως οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, γελιέστε. Δεν πληρώνουν προμήθειες για τα “καύσιμα” στις προεκλογικές εκστρατείες, ούτε περιμένουν SMS από την τράπεζα για να μάθουν αν μπήκε ο μισθός. Δεν αγχώνονται αν το e-banking θα χρεώσει 3€ για να πληρωθεί ένας λογαριασμός. Δεν βλέπουν ποτέ να τους “τρώει” το σύστημα 0,50€ για κάθε μεταφορά. Γιατί τα δικά τους χρήματα, αυτά που προκύπτουν από δωρεές, «χορηγίες» και άλλες νομιμοφανείς διαδρομές, πολλές φορές ούτε καν περνούν από τραπεζικά ιδρύματα.

Κι αν περάσουν, είναι σε λογαριασμούς του εξωτερικού, που όχι μόνο δεν έχουν προμήθειες αλλά αποδίδουν και επιτόκιο. Εμείς οι υπόλοιποι πληρώνουμε επιτόκιο απλώς για να δούμε το υπόλοιπό μας.

Πού είναι η ελευθερία;

Σε ποια “δημοκρατική” χώρα ο εργαζόμενος δεν έχει δικαίωμα να επιλέξει πώς θα πληρωθεί; Πώς θα διαχειριστεί τα χρήματά του; Σε ποια συνθήκη εργασίας ορίζει το κράτος ότι πρέπει να χρηματοδοτείς ιδιωτική επιχείρηση (την τράπεζα) για να πάρεις αυτό που ήδη έχεις κερδίσει με ιδρώτα;

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ (για όσους θέλουν λύσεις και όχι παραμύθια)

Κατάργηση των προμηθειών για μισθοδοτικές κινήσεις: Δεν γίνεται να πληρώνεις για να μετακινήσεις τα δικά σου χρήματα. Όσοι λαμβάνουν μισθό μέσω τραπέζης, δεν πρέπει να επιβαρύνονται για τη χρήση της.

Επαναφορά εναλλακτικών τρόπων πληρωμής: Ο εργαζόμενος πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει να πληρωθεί με μετρητά, επιταγή, ψηφιακό πορτοφόλι ή κατάθεση.

Φορολόγηση των τραπεζικών κερδών από προμήθειες και όχι των πολιτών: Αν υπάρχει υπερκέρδος από τραπεζικές συναλλαγές, αυτό πρέπει να επιστρέφει στο κράτος με κοινωνικά ανταποδοτικό τρόπο.

Δημιουργία Δημόσιας Ψηφιακής Τράπεζας για μισθοδοσία χωρίς προμήθειες: Αν το κράτος θέλει πλήρη έλεγχο των συναλλαγών, ας προσφέρει τουλάχιστον μια δωρεάν εναλλακτική.

Υποχρεωτική δημοσίευση των στοιχείων πλουτισμού των πολιτικών σε μηνιαία βάση: Θες διαφάνεια; Ξεκίνα από εκείνους που υποτίθεται ότι μας την επιβάλλουν.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλους “εκσυγχρονισμούς” που ταΐζουν τις τράπεζες και πνίγουν τους εργαζόμενους.