Ήταν κάποτε η Δημοκρατία

Στην χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία ήταν.. κάποτε και Δημοκρατία, όμως τώρα δεν είναι πλέον και οι αποδείξεις είναι γύρω μας, ανάμεσά μας, δίπλα μας.

Στην χώρα της Δημοκρατίας ο λαός συνεχίζει να μην γνωρίζει τη δύναμή του και οι δυνάστες του συνεχίζουν στο όνομα της Δημοκρατίας να τον ξεπουλάνε για ένα κομμάτι ψωμί.

…και οι Έλληνες; παραμένουμε στον καναπέ με φόβο μην τυχών και χάσουμε και αυτά που μας έχουνε υποθετικά αφήσει.. γιατί σε αυτόν τον κόσμο τίποτε απολύτως δεν είναι όπως μοιάζει ή φαίνεται.

Βαγενά: Αντέξαμε 400 χρόνια τους Τούρκους, δεν μας τρομάζουν τα 99 του υπερταμείου

Υπάρχει κανείς που αναρωτήθηκε τι πραγματικά δηλώνει με αυτό που αναφέρει η κα Βαγενά; Ας κάνουμε λοιπόν τον συνειρμό, 400 χρόνια Τούρκικης σκλαβιάς, με άλλα λόγια 400 χρόνια υπό τον Τουρκικό ζυγό… μόνο που τότε αυτό ήταν αποτέλεσμα πολέμου στον οποίο έδωσαν την ζωή τους αρκετοί από τους προγόνους μας, σήμερα για 99 …ούτε 100 γιατί εκεί αλλάζει το σκηνικό, θα βρισκόμαστε υπό τον ζυγό των ξένων funds.

Αν ποτέ ξεφύγουμε από αυτό, να κοιτάξετε προς τον ουρανό και να μας το πείτε, γιατί ακόμη και στην επόμενη μου ζωή…εδώ θα τον βρω αυτόν τον ζυγό.

Βέβαια κάποιος θα πει μην μπερδεύουμε τον Τουρκικό ζυγό με την σημερινή κατάσταση… *άλλωστε και η Μικρασιατική Καταστροφή δεν ήταν καταστροφή αλλά στριμωξίδι σωστά ; Δεν χρειάζεται λοιπόν να απαντά κάποιος σε τέτοιου είδους ηλιθιότητες

Η πρώτη και η δεύτερη φορά αριστερά αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι στον βωμό του χρήματος, ξεπουλάμε πατρίδες – θρησκείες και οικογένειες, όλα όσα μας δίδαξαν δηλαδή πριν από χρόνια στα σχολεία μιας ίσως πιο ελεύθερης χώρας, μιας χώρας που δεν είχε έρθει ακόμη ο Α.Παπανδρέου να ανοίξει τα κλειδιά του παραδείσου με σκοπό να αποκτήσει την εξουσία …μιας χώρας που τα σύνορά της ήταν ακόμη διακριτά.

Και τώρα που τελειώσαν την Ελλάδα περνάνε στην Γαλλία

Η Ελλάδα πλέον έχει παραδοθεί και τα “στρατεύματα” του κατακτητή περνούν πλέον ανενόχλητα στο εσωτερικό της Ευρώπης με την συγκατάθεση των Ευρωπαίων…ένας πόλεμος με την ίδια στρατηγική, διαφορετική προσέγγιση και τον ίδιο απώτερο σκοπό περνάει στην επόμενη φάση του.