Το πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα η κατάρρευση και η επόμενη μέρα;

Σε μια προσπάθεια να «διαβάσω» τα γεγονότα και τις τάσεις που προκύπτουν μέσα από τους χειρισμούς της κυβέρνησης αλλά και την μάχη μεταξύ των πολιτικών αρχηγών στην Βουλή το τελευταίο διάστημα νιώθω πραγματικά περισσότερο απογοητευμένος από ποτέ.

Η κατάσταση μας δείχνει καθημερινά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ότι ο πρωθυπουργός χάνει όλο και περισσότερο την στήριξη των βουλευτών και των υπουργών του, ενώ ταυτόχρονα είναι πεπεισμένος (ίσως είναι ο μόνος πλέον) ότι η πολιτική που ακολουθεί είναι η σωστή, προφανώς προσπαθεί να μας πείσει βέβαια ότι η πολιτική του είναι σωστή και το καθεστώς αυτής της προσπάθειας δηλώνει δόλο.

Την ίδια ώρα πράσινοι υπουργοί και βουλευτές διοργανώνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καθημερινές ανταρσίες οι οποίες βρίσκουν τοίχο, το θέμα είναι για πόσο ακόμη ο τοίχος αυτός θα είναι συμπαγής και θα αντέχει τα χτυπήματα τα οποία …δεν είναι κάτω από τη μέση αλλά direct.

Η θύελλα που έχει ξεσπάσει δυστυχώς έχει βάσεις, δυστυχώς κάθε μέρα βλέπουμε ότι τα μέτρα δεν αποφέρουν τα αναμενόμενα και το μόνο που αλλάζει είναι η πτώση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα, ενώ οι συμπατριώτες μας που αδυνατούν πλέον να εξοικονομήσουν και τα βασικά αγαθά για την επιβίωσή τους καθημερινά αυξάνονται με γεωμετρικό αριθμό όπως με γεωμετρικό αριθμό αυξάνονται οι άνεργοι ….και οι άποροι.

Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκδηλώνουν τον πανικό τους βλέποντας ότι και η επόμενη δέσμη μέτρων που είναι αναγκασμένη η κυβέρνηση να πάρει δεν θα έχει αποτέλεσμα, το χρέος συνεχώς αυξάνεται και το έλλειμμα επίσης. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι το έλλειμμα είναι συνάρτηση του ΑΕΠ το οποίο έχει πτωτική τάση.

Όσο λοιπόν το ΑΕΠ πέφτει και το χρέος δεν μειώνεται τόσο θα αυξάνεται το έλλειμμα.

Η κατάσταση έχει φτάσει πλέον σε ένα πολιτικό αδιέξοδο από το οποίο μόνον ο λαός μπορεί να βγάλει και το ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα τα οποία όμως δεν έχουν καταφέρει να πείσουν τους Έλληνες ότι η χώρα θα μπορέσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να σταθεί ξανά στα πόδια της.

Η οργή του λαού, που βρίσκεται (στο μεγαλύτερο ποσοστό του), μέσα στην ανέχεια, μέσα στην καθημερινή πάλη για τα προς το ζην, φουντώνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ καθώς δεν βλέπει κανέναν από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια της Οικονομίας να ιδρώνει το αυτάκι τους ή έστω να κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν την δικαιοσύνη.

Υπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν από την χώρα τα τελευταία χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι το νόμισμα έχει δυο όψεις, ότι δηλαδή και ο λαός φέρει μερίδιο ευθύνης (κατά Πάγκαλο ερμηνεία) γιατί 35 χρόνια ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους, θα τον παραπέμψω όμως στο «Λεφτά Υπάρχουν» που υποστήριζε το κόμμα του προεκλογικά.

Πως είναι δυνατόν να πεις σε κάποιον ότι η χώρα είναι στο χείλος του γκρεμού αλλά μην ανησυχείς θα βρω τον τρόπο να δανειστώ και έτσι θα συνεχίσουμε να ζούμε όπως ζούσαμε;

Δεν είναι… και γι’ αυτό οι πολιτικοί φρόντιζαν με ψέματα να δηλώνουν ότι η χώρα πάει καλά αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε την δυνατότητα να οδηγήσει το καράβι σωστά και γι’ αυτό πηγαίναμε προς τα βράχια….

Όμως εδώ είναι η ευθύνη κύριε Πάγκαλε, κύριε βουλευτά και στέλεχος κυβερνήσεων επί χρόνια.

Κάθε κυβέρνηση με την μέθη της εξουσίας ή όχι αλλά σίγουρα έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεών της φρόντιζε να «κουκουλώνει» το πρόβλημα για να μπορεί να δρα ανενόχλητη καθώς το μέλλον της διακυβέρνησης ήταν γνωστό όπως γνωστό ήταν και το αποτέλεσμα των εκλογών πριν ανοίξουν οι κάλπες.

Όχι δεν μιλάμε για νοθεία με την έννοια της αλλαγής του εκλογικού αποτελέσματος αλλά για καθοδήγηση του λαού με μέσα αθέμιτα και θεμιτά, μέσω του λεγόμενου πλέον πολιτικού λόγου, μέσω λόγου που καμία αξία δεν έχει πια.

Στην ουσία οι opinion leaders και οι marketing managers φρόντιζαν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι με αυτό το κόμμα και αυτή την κυβέρνηση τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για τον λαό μέσα από σωρεία ψεύτικων υποσχέσεων και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια.

Κανείς πολιτικός δεν θα ήταν σήμερα μέσα στην βουλή αν έλεγε αλήθειες

Το Μνημόνιο πέτυχε;

Το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει να κάνει καθόλου με το αν πέτυχε ή όχι το μνημόνιο, άλλωστε ο στόχος του μνημονίου είναι ήδη δρομολογημένος από την ημέρα της υπογραφής του και ως ένα μεγάλο βαθμό έχει πετύχει, το υπόλοιπο έγκειται στο αν τελικά θα καταφέρει ο πρωθυπουργός να ολοκληρώσει το έργο του και να περάσει τις εξετάσεις για την μετά μνημονίου εποχή η οποία φυσικά γι’ αυτόν δεν είναι στην Ελλάδα… ποτέ δεν ήταν και όπως το δήλωνε παλιότερα έτσι το βλέπει σήμερα με γοργά πλέον βήματα να πραγματοποιείτε.

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως ένα σημαντικό πράγμα

Ποιος ήταν και είναι ο στόχος του μνημονίου;

Ο στόχος του Μνημονίου δεν ήταν ούτε και είναι η σωτηρία της Ελλάδας από τα οικονομικά της προβλήματα και αδιέξοδα. Ο στόχος του ήταν η καταβαράθρωση του Έλληνα εργαζόμενου και ο κατακερματισμός των κεκτημένων του με σκοπό την μείωση του εισοδήματός του σε επίπεδα κάτω του μισού ή και περισσότερο σε σχέση με τα κεκτημένα του χθες.

Εφόσον το καταφέρει αυτό τότε θα έρθουν στην χώρα οι Γερμανοί αλλά και άλλοι επιχειρηματίες για να αγοράσουν φθηνά επιχειρήσεις και υπηρεσίες με αποτέλεσμα να έχουμε πλέον ανάπτυξη …αλλά πολύ πράσινη σε βαθμό που οι Έλληνες να πρέπει να ζουν με χόρτα και όχι με κρέας όπως οι υπόλοιποι γύρω μας.

Έχουμε ένα καλό οι Έλληνες και αυτό φροντίζουν να το εκμεταλλεύονται και δεν μιλάω μόνο για το φιλότιμο αλλά και για το γεγονός ότι δεν είμαστε άνθρωποι που θα βάλουν μπροστά κάποια πράγματα και θα πουν… ο Παπανδρέου κατέστρεψε τη χώρα και πρέπει να πληρώσει.

Πιστεύουμε ότι όλα εδώ πληρώνονται όπως μας έχει διδάξει η θρησκεία μας και πως ο Θεός βλέπει και αποκαθιστά κάποια στιγμή με τον δικό του τρόπο τις αδικίες.

Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει είναι πως όλα αυτά για τα οποία οι Έλληνες βρίζουμε τον Παπανδρέου και την πολιτική του είναι αυτά για τα οποία τον επευφημούν στο εξωτερικό…και τον βραβεύουν στην Γερμανία.

Όσο και αν σας προβληματίζει αυτό δυστυχώς είναι η αλήθεια και μια αντίφαση που πρέπει να γίνει κατανοητή σε όλους μας…

Ας δούμε λίγο την ιστορία μέχρι σήμερα!

Ο Κώστας Καραμανλής μετά την συντριβή της Νέας Δημοκρατίας δήλωνε με πλατύ χαμόγελο πως δεν θα παραιτηθεί από την πολιτική ζωή και πως θα είναι εδώ δίπλα στους Έλληνες… σήμερα όχι μόνο έχει παραιτηθεί ουσιωδώς αλλά δεν έχει πει κουβέντα σχετικά με το γιατί και το πώς, ενώ δεν έδωσε καμία απάντηση ως όφειλε στον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας σε όλους αυτούς που τον εξέλεξαν στην κυβέρνηση και τις δυο φορές αναφορικά με όσα τον λοιδορεί ο Παπανδρέου και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος.

Μην ξεχνάμε ότι ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος μπορεί να μην το έχει πει ευθέως στην ουσία έχει αφήσει τις κατηγορίες να βαραίνουν τον Κώστα Καραμανλή χωρίς να τις αντικρούει… στην πράξη βαραίνουν και τον ίδιο καθώς ήταν μέλος της κυβέρνησης Καραμανλή.

Που είναι λοιπόν ο Καραμανλής; Πουθενά…

Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με τον Γιώργο Παπανδρέου όταν πλέον αποκαλυφθεί (γιατί θα γίνει αυτό να είστε σίγουροι) το πραγματικό σχέδιο και οι κινήσεις που κάνει καθώς ο σκοπός τους δεν είναι η σωτηρία της χώρας.

Τι θέλει λοιπόν να καταφέρει ο πρωθυπουργός;

Θέλει να φέρει τον Αντώνη Σαμαρά… παλιό του συμμαθητή στην ουρά του ΠΑΣΟΚ μέσω της μνημονιακής διακυβέρνησης κάτι που ελπίζει να το καταφέρει χωρίς να χρειαστεί να προσφύγει σε εκλογές καθώς δεν είναι σίγουρος (μάλλον για το αντίθετο είναι πλέον) ότι θα μπορέσει να συγκυβερνήσει με την Νέα Δημοκρατία.

Άλλωστε δεν είναι μέσα στους στόχους του, ο κύριος στόχος του είναι να έχει ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο για την χώρα μέσα στην 4ετία.

…τελικά ποια είναι η επόμενη μέρα;

Η επόμενη μέρα θα βασιστεί όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο για όσους γνωρίζουν σε πρόσωπα που σήμερα δεν έχουν καμία τοποθέτηση στην πολιτική σκηνή της χώρας (βλέπε Τσιλέρ – και Ερντογάν)