ΣΚΟΠΙΑΝΟ: ΒΑΘΕΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Η διαχείριση του θέματος της συμφωνίας που υπέγραψε η Κυβερνώσα εν Ελλάδι μειοψηφία με την Κυβέρνηση Ζάεφ και επικυρώθηκε στην Ελληνική Βουλή από τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τους «αποσταντούντες μνηστήρες» είναι το ζητούμενο για τους κυβερνώντες. Είναι απορίας άξιο, όμως, η διαχείριση φαίνεται και κρίνεται, κατά την άποψη της γράφουσας, τουλάχιστον τραγική.

Δεν θέλω να μιλήσω για το αυταπόδεικτο ιστορικό γεγονός της ελληνικότητας της Μακεδονίας, ούτε και για τον αλυτρωτισμό που κρύβει η έννοια του υποτιθέμενου «Μακεδόνα» Σκοπιανού και της υποτιθέμενης «Μακεδονικής» εκ Σκοπίων γλώσσας. Κι αυτό γιατί μου φαίνεται τόσο ανόητο όσο να επιχειρηματολογήσω για το αν η Σελήνη είναι δορυφόρος της γης ή όχι.

Το θέμα είναι ότι η ρητορική που χρησιμοποιείται από τα Κυβερνώντα Στελέχη είναι εκείνη της ακρότητας που μάλλον υποδαυλίζει τα πάθη. Τελευταία απόδειξη οι λίαν πρόσφατες αναφορές του Πρωθυπουργού σε «πηγαδάκια» για δήθεν λίγους και ακροδεξιούς διαφωνούντες σε ευρωπαίους αξιωματούχους. Είναι τραγικό να σε λέει ο Πρωθυπουργός σου «ακροδεξιό», γιατί διαδηλώνεις χωρίς «πολιτικό» χρώμα ή ταυτότητα και να σε ταυτίζει με «το αυγό του φιδιού» για να σε υποτιμήσει ή να σε «εξοστρακίσει» πολιτικά. Όπως το ίδιο τραγικό ήταν όταν σε έλεγε «διεφθαρμένο» το 2010, κουνώντας σου το δάχτυλο πως «μαζί τα φάγαμε». Όπως ασφαλώς το ίδιο τραγικό ήταν όταν σου έλεγε το 1993 ότι το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια. Κι όμως το θυμηθήκαμε και διαδηλώσαμε κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα τόσο το 2018 όσο και κατά την Κυριακή πριν την έναρξη της συζήτησης του Νόμου Πρεσπών.

Οι ακραίοι αυτοί χαρακτηρισμοί που το Κυβερνών Κόμμα έχει επιλέξει για να αντιμετωπίσει την γενικευμένη αντίδραση, δυστυχώς, αναζωπύρωσε εμφυλιοπολεμικές συμπεριφορές και εκφράσεις οργισμένης αντίδρασης, αναβιώνοντας τα δίπολα «δεξιός-αριστερός», «προδότης-πατριώτης», «σκεπτόμενος-λαϊκιστής» κ.ο.κ Τα δίπολα, βεβαίως, συμφέρουν αμφότερα τα κόμματα που έχουν κυβερνητικό προβάδισμα σε ποσοστό, γιατί πετυχαίνουν μεγαλύτερη συσπείρωση εσωτερικά, όμως, όσο εύκολα γίνονται εργαλεία συσπείρωσης τόσο γρήγορα διολισθαίνουν σε ήττα. Ιδίως όταν το θέμα χαρακτηρίζεται εθνικό και ξεπερνά κομματικές «γραμμές». Γιατί απλούστατα θέτεις απέναντί σου το μέγιστο ποσοστό της κοινωνίας που αντιδρά αλλά δεν εισακούεται.

Κι ούτε σε σώζει η υποκρισία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που δίνει το όνομα της Μακεδονίας και υποκρίνεται ότι αντιδρά στα υπόλοιπα, για να μην το χρεωθεί ως εκκρεμότητα η ίδια μελλοντικώς.

Ασφαλώς δεν επιδοκιμάζω καμία πράξη βίας. Όταν, όμως, νομοθετείς για εθνικά θέματα κόντρα στην βούληση ενός λαού που προσπαθεί να συνέλθει από τα μνημόνια που υπέστη λόγω εξαπάτησης και διαφθοράς από τους προηγούμενους ηγήτορες του, ρίχνεις νερό στον μύλο της «λαϊκής οργής» που έχει ήδη εδώ και μια δεκαετία εκδηλωθεί και ήσουν και συ «προϊόν» της.

Κι ένα τελευταίο: η διακυβέρνηση της Χώρας και η επιβολή του Νόμου Πρεσπών με «πλιάτσικο» εις βάρος κυρίως της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του μέχρι πρότινος συγκυβερνητικού εταίρου ομοίως καταγράφεται στην συλλογική μνήμη. Εδώ, όμως, υπάρχουν δύο διακυβεύματα: υφίσταται θέμα παραβίασης της Λαϊκής Κυριαρχίας και συνακόλουθα συνταγματικής εκτροπής, όταν με τον Κανονισμό της Βουλής γίνεται προσπάθεια φίμωσης κομμάτων που ο Λαός επέλεξε να τον εκπροσωπούν και για οιοδήποτε λόγο χάνουν βουλευτές. Ο Κανονισμός της Βουλής οφείλει να αναφέρεται στην λειτουργία της, αλλά δεν μπορεί να εφαρμόζεται για να αναιρεί εν τοις πράγμασι εκλογικά αποτελέσματα, ούτε για να «προεξοφλεί» ή για να «μεθοδεύει» τα επερχόμενα. Εν ολίγοις, δεν μπορείς με νόμο να διαλύεις την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση κομμάτων που οι πολίτες εξέλεξαν στην Βουλή.

Όμως, τίθεται και θέμα ηθικής τάξεως. Η «σκύλευση» Υπουργών και η απόπειρα πολιτικής εξόντωσης μέσω της επιχειρούμενης κατάργησης της Κ.Ο. γίνεται εις βάρος του πρώην συγκυβερνήτη, που το μόνο που έκανε ήταν να πράξει όσα πρέσβευε και είχε δηλώσει: να διαφωνήσει και να αποχωρήσει από την Κυβέρνηση, προσπαθώντας να αποτρέψει την ψήφιση του νόμου Πρεσπών. Βέβαια, μπροστά στο μείζον εθνικό θέμα είναι ήσσονος σημασίας. Όμως, φίλτατε κύριε Πρωθυπουργέ, μετά ταύτα πόσο εύκολα και αβίαστα θα συγκυβερνήσεις στο μέλλον? Ή μήπως πιστεύεις ότι μετά τις Πρέσπες θα πάρεις αυτοδυναμία? Αν ναι, μάλλον πλανάσαι πλάνην οικτρά…

Μακεδονικές καλημέρες
Κάτια Πουλάκη
Δικηγόρος