Για ποια συναίνεση μιλάμε …σήμερα;

Παρακολουθώ όπως όλοι μας τον βομβαρδισμό από διαφορετικά μηνύματα κυρίως το τελευταίο διάστημα, όπου το αν θα πτωχεύσει η χώρα, αν θα προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση ή αν τελικά θα υπογράψει η κυβέρνηση και τα λοιπά πολιτικά κόμματα ή μόνον η αντιπολίτευση το Μνημόνιο 2, θα καθορίσει και την βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους καθώς και το αύριο του Ελληνικού λαού, παράλληλα, με νέα σκληρά μέτρα και απολύσεις που τελικά ίσως να μην είναι απολύσεις αλλά κάτι άλλο…στον δημόσιο τομέα ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα….και πάει λέγοντας!

Ποιον δουλεύουν όλοι αυτοί και γιατί;
Δουλεύουν εμάς; Δουλεύουν τους εαυτούς τους ή δουλεύουν (νομίζουν) την Ευρώπη;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πλειοψηφίας των πολιτικών που αυτή τη στιγμή βρίσκεται μέσα στην βουλή των Ελλήνων, είναι ότι, έχει κερδίσει τελικά το έδρανο με ευχολόγια και ρουσφετολόγια, αυτό ίσως να συνθέτει και την «κουβέντα» που είπε προ καιρού ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης «Μαζί τα Φάγαμε» αλλά αυτό δεν είναι το μόνο θέμα.

Όταν προσφεύγεις στα ρουσφετολόγια για να κερδίσεις ψήφους το μόνο που αποδεικνύεις δεν είναι ότι είσαι ισχυρός και έχεις την δύναμη να χειραγωγήσεις το σύστημα, αλλά ότι είσαι ανίκανος για αυτό που πραγματικά καλείσαι να κάνεις μετά την εκλογή σου.
Ο ισχυρός πάντα έτρωγε τον αδύναμο και στην περίπτωση των πολιτικών μας οι υποσχέσεις ήταν το «μάνα εκ του πολιτικού» για τον άνεργο τον κατατρεγμένο τον άνθρωπο που προσπαθούσε να καταφέρει να βρει μια δουλειά ή να ξεφύγει από την αφάνεια.

Γι’ αυτό δεν συμφώνησα ποτέ ούτε και θα συμφωνήσω στο «Μαζί τα Φάγαμε» γιατί απλούστατα το ένα που μου έδιναν να φάω σήμαινε ότι αυτοί θα έπρεπε να φάνε μυριάδες περισσότερα για να …αξίζει τον δικό τους κόπο μέχρι να με ξαναθυμηθούν στις επόμενες εκλογές.

Σήμερα ο πρωθυπουργός ζητά συναίνεση από τον παλιό συμφοιτητή του για να πάει η Ελλάδα μπροστά;
Ο ίδιος άνθρωπος που το 2009 είχε αρνηθεί την συναίνεση στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή που και αυτός είχε αρνηθεί την συναίνεση στον πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Σημίτη για να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που θα μας είχαν γλιτώσει από το σημερινό Αρμαγεδών (;).

Βλέποντας την ροή της πολιτικής ζωής προς τα πίσω αντιλαμβάνομαι ότι τελικά την συναίνεση την χρησιμοποιούν οι πολιτικοί μας για να δικαιολογήσουν την επόμενη κίνηση…το αν τελικά ο κος Σαμαράς δώσει την συναίνεσή του για το Μνημόνιο 2 ή αν θα υπογράψει ένα Μνημόνιο που ο ίδιος ο κος Παπανδρέου δεν έχει υπογράψει είναι προφανώς ένα τρικ για να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα καθώς η κυβέρνηση είναι σαφές ότι δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι ρόιδο που τα έχει κάνει.

Τελικά στην βουλή έχουμε 300 περίπου τεμπέληδες και ανίκανους να κυβερνήσουν ή να οδηγήσουν τους Έλληνες σε ένα καλύτερο αύριο. Ανθρώπους που η έπαρση της εξουσίας τους έχει αναγάγει σε δούλους της ίδιας της εξουσίας, χωρίς ιδεολογία, χωρίς πιστεύω, χωρίς ουσία.